En Marte e na Lúa hai auga

EFE 24/9/2009

A Lúa e Marte, corpos do sistema solar que se crían absolutamente áridos, en realidade conteñen auga segundo revelan estudos baseados en observacións de instrumentos da NASA difundidos hoxe pola revista Science. No caso de Marte, os instrumentos e cámaras da sonda Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) indican que en cráteres de meteoritos entre o polo norte e o ecuador marciano podería haber baixo a súa superficie auga que é nun 99 por cento pura, sinalou un dos estudos. «Sabiamos que había auga baixo a superficie nas latitudes altas de Marte, pero esta esténdese moito máis cerca do ecuador que o que se cría», indicou Shane Byrne, científico da Universidade de Arizona.

Byrne, encargado da cámara de alta resolución instalada en MRO, indicou que «o outro descubrimento sorprendente é a pureza do xeo exposto nos cráteres causados polo impacto dos meteoritos». O científico explicou que debido a que a auga se acumula baixo a superficie pensouse que esta sería unha mestura de po e líquido. «Pero puidemos determinar, dado o tempo que tardou o xeo en desaparecer, que a mestura é dun un por cento de po e un 99 por cento de xeo», indicou.

Fai 40 anos, cando os astronautas das misións Apolo da NASA, trouxeron pedras lunares puxéronas en caixas que tiñan filtracións. Isto levou aos científicos a crer que o aire terrestre da Terra contaminara os colectores e a descartar a idea de que puidese haber auga no satélite natural. Con todo, Larry Taylor, da Universidade de Tennessee, sinalou no estudo que as últimas probas e experimentos científicos indicaron que esa suposición era errónea. «Enganámonos. Como había filtracións nos colectores supuxemos que a auga proviña do aire terrestre», sinalou.

Taylor e o seu equipo científico usaron un instrumento da NASA montado no satélite indio Chandrayyan-1 para analizar a luz que reflicte a superficie lunar co fin de determinar os seus materiais. Ese instrumento detectou lonxitudes de onda que indicarían un enlace químico entre dous átomos de hidróxeno e un de osíxeno para formar a molécula de auga (H20). Segundo o estudo, na lúa existirían dous tipos de auga: exogénica, proveniente de obxectos externos como meteoritos ou cometas que fixeron impacto na superficie, ou endogénica, é dicir proveniente do seu interior.

Taylor e o seu equipo científico sinalan que é moi posible que a auga que se detectou na lúa teña unha orixe endogénico. «Os isótopos de osíxeno que existen na lúa son iguais aos da Terra, polo que sería difícil, se non imposible, establecer a diferenza entre a auga da Lúa e a auga da Terra», manifestou Taylor no estudo.